เฟดนิวยอร์ก: การคาดการณ์เงินเฟอสำหรับปีหน้าลดลงเหลือ 3.2% ในเดือนพฤษภาคมจาก 3.6% ในเดือนเมษายน
ธนาคารกลางสหรัฐฯ (เฟด) สาขานิวยอร์กได้ระบุในผลการสำรวจความคาดหวังของผู้บริโภคล่าสุดว่า การคาดการณ์อัตราเงินเฟ้อในปีข้างหน้าอยู่ที่ 3.2% ในเดือนพฤษภาคม ลดลงจาก 3.6% ในเดือนเมษายน
ข้อสรุปสำคัญ
"การคาดการณ์อัตราเงินเฟ้อในสามปีข้างหน้าในเดือนพฤษภาคมอยู่ที่ 3% เทียบกับ 3.2% ในเดือนเมษายน"
"การคาดการณ์อัตราเงินเฟ้อในห้าปีข้างหน้าในเดือนพฤษภาคมอยู่ที่ 2.6% เทียบกับ 2.7% ในเดือนเมษายน"
"การคาดการณ์การเพิ่มขึ้นของราคาบ้านในเดือนพฤษภาคมอยู่ที่ 3% เทียบกับ 3.3% ในเดือนเมษายน"
"ผู้บริโภคคาดว่าจะมีการเพิ่มขึ้นที่ช้าลงในราคาน้ำมัน, การดูแลสุขภาพ, ค่าเล่าเรียน และค่าเช่า"
"มุมมองเกี่ยวกับสถานการณ์ทางการเงินส่วนบุคคลในเดือนพฤษภาคมดีขึ้นเล็กน้อย"
"มุมมองของผู้บริโภคเกี่ยวกับตลาดแรงงานดีขึ้นในเดือนพฤษภาคม"
"ในเดือนพฤษภาคม ครัวเรือนได้ลดความคาดหวังในการผิดนัดชำระหนี้"
ปฏิกิริยาตลาด
ผลการสำรวจไม่สามารถกระตุ้นปฏิกิริยาตลาดที่เห็นได้ชัดเจน ในขณะที่เขียนบทความนี้ ดัชนีดอลลาร์สหรัฐฯ ลดลง 0.15% ในวันนั้นที่ 99.05
Inflation FAQs
อัตราเงินเฟ้อวัดการเพิ่มขึ้นของราคาในตะกร้าสินค้าและบริการที่ใช้อ้างอิง อัตราเงินเฟ้อทั่วไปมักแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงแบบเทียบเดือนต่อเดือน (MoM) และแบบปีต่อปี (YoY) อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานจะไม่รวมองค์ประกอบที่มีความผันผวนสูงเช่น อาหารและเชื้อเพลิง ปัจจัยเหล่านี้อาจผันผวนเพราะสถานการณ์ทางภูมิรัฐศาสตร์ และการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาล อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานเป็นตัวเลขที่นักเศรษฐศาสตร์ให้ความสำคัญและเป็นตัวเลขที่ธนาคารกลางใช้อ้างอิงในการกำหนดเป้าหมาย ธนาคารกลางฯ นิยมคงอัตราเงินเฟ้อให้อยู่ในระดับที่สามารถควบคุมได้ โดยปกติจะอยู่ที่ประมาณ 2%
ดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) จะวัดการเปลี่ยนแปลงของราคาตะกร้าสินค้าและบริการในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง โดยปกติ CPI จะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงแบบเดือนต่อเดือน (MoM) และแบบปีต่อปี (YoY) CPI หลักคือตัวเลขที่ธนาคารกลางใช้กำหนดราคาเป้าหมาย เพราะ CPI ทั่วไปไม่รวมปัจจัยเช่นการผลิตอาหารและเชื้อเพลิงที่มีความผันผวน ดังนั้น เมื่อ CPI พื้นฐานเพิ่มขึ้นมากกว่า 2% จึงมักจะส่งผลให้ธนาคารกลางปรับอัตราดอกเบี้ยให้สูงขึ้น นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อ CPI ลดลงต่ำกว่า 2% เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยในระดับสูง จึงเป็นผลดีต่อสกุลเงิน อัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นมักส่งผลให้สกุลเงินแข็งค่าขึ้น และตรงกันข้าม สกุลเงินจะอ่อนค่าเมื่ออัตราเงินเฟ้อลดลง
แม้ว่าอาจดูเหมือนขัดกับภาพความเป็นจริงที่เห็น แต่อัตราเงินเฟ้อในประเทศที่สูงจะผลักดันมูลค่าของสกุลเงินของประเทศนั้นๆ ให้สูงขึ้นเพราะการขึ้นดอกเบี้ยเพื่อต่อสู้กับอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้น ซึ่งดึงดูดเงินจากนักลงทุนทั่วโลกให้ไหลเข้าประเทศ เพราะพวกเขากำลังมองหาสถานที่ที่มีกำไรจากการฝากเงินของพวกเขา
ในอดีต ทองคำเป็นสินทรัพย์ที่นักลงทุนหันไปพึ่งพาในช่วงเวลาที่มีอัตราเงินเฟ้อสูง เนื่องจากทองคำยังคงรักษามูลค่าไว้ได้ นอกจากนี้ ในช่วงเวลาที่ตลาดปั่นป่วนอย่างรุนแรง นักลงทุนมักจะซื้อทองคำด้วยสถานะการเป็นสินทรัพย์ปลอดภัย แต่ในปัจจุบันมักไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อเมื่ออัตราเงินเฟ้อสูง ธนาคารกลางต่างๆ มักจะขึ้นอัตราดอกเบี้ยเพื่อต่อสู้กับอัตราเงินเฟ้อ อัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นจึงไม่เป็นผลดีต่อทองคำ เนื่องจากทำให้ต้นทุนโอกาสในการถือครองทองคำลดลงเพราะเป็นสินทรัพย์ที่ดอกเบี้ยไม่เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับการนำเงินไปฝากในบัญชีเงินสด ในทางกลับกัน อัตราเงินเฟ้อที่ลดลงมีแนวโน้มที่จะส่งผลบวกต่อทองคำ เพราะจะทำให้อัตราดอกเบี้ยลดลง ทำให้โลหะมีค่าเป็นทางเลือกการลงทุนที่มีโอกาสมากขึ้น
บทความแนะนำ
