ดัชนีดอลลาร์สหรัฐ (DXY) ลดลงต่ำกว่า 98.00 ขณะที่สถานการณ์ของ CPI สหรัฐฯ เริ่มสงบลง
- ดอลลาร์สหรัฐปรับตัวลดลงจากการเพิ่มขึ้นก่อนหน้า เนื่องจากผลกระทบจากตัวเลขเงินเฟ้อที่แข็งแกร่งของสหรัฐฯ เริ่มลดลง
- ความหวังในการรักษาอัตราดอกเบี้ยของเฟดในระดับสูงเป็นเวลานานอาจทำให้การชอร์ตดอลลาร์สหรัฐมีขีดจำกัด
- นักลงทุนจะมองไปที่ข้อมูล PPI ของสหรัฐฯ ในภายหลังวันนี้เพื่อยืนยันแนวโน้มเงินเฟ้อ
ดอลลาร์สหรัฐกำลังถอยกลับจากระดับสูงสุดในรอบสามสัปดาห์ที่ 98.25 ซึ่งทำได้เมื่อวันอังคาร หลังจากการประกาศตัวเลขดัชนีราคาผู้บริโภคของสหรัฐฯ ที่ร้อนแรง ดอลลาร์สหรัฐลดการขาดทุนบางส่วนในช่วงเช้าของวันพุธในยุโรป กลับสู่ระดับต่ำกว่า 98.00 แต่ยังคงรักษาแนวโน้มขาขึ้นโดยรวมไว้ได้
เมื่อวันอังคาร ดัชนี CPI ของสหรัฐฯ ในเดือนมิถุนายนยืนยันว่าผลกระทบจากการปรับขึ้นภาษีต่อการนำเข้ากำลังเริ่มส่งผลต่อเศรษฐกิจ อัตราเงินเฟ้อทั่วไปเร่งตัวขึ้นเป็น 2.7% เมื่อเทียบเป็นรายปี จาก 2.4% ก่อนหน้า และ CPI พื้นฐานเพิ่มขึ้นเป็น 2.9% ต่อปี จาก 2.8% ในเดือนพฤษภาคม อัตราเงินเฟ้อผู้บริโภคเดือนต่อเดือนเพิ่มขึ้น 0.3% และ 0.2% ตามลำดับ
ความหวังในการรักษาอัตราดอกเบี้ยสูงเป็นเวลานานสนับสนุน USD
ตัวเลขเหล่านี้สนับสนุนการเรียกร้องของประธานเฟด เจอโรม พาวเวลล์ ให้มีความระมัดระวังในการประเมินผลกระทบที่แท้จริงของภาษีของทรัมป์ต่อราคา และได้กระตุ้นให้นักลงทุนลดการเก็งกำไรเกี่ยวกับการปรับลดอัตราดอกเบี้ยในเดือนถัดไป ซึ่งอาจทำให้การพยายามลดลงของดอลลาร์สหรัฐมีขีดจำกัด
ประธานเฟดดัลลัส ลอรี โลแกน สนับสนุนมุมมองนี้เมื่อวันพุธที่ผ่านมา โดยปกป้องความจำเป็นในการรักษาอัตราดอกเบี้ยในระดับปัจจุบันไว้สักระยะ เพื่อรักษาอัตราเงินเฟ้อให้อยู่ในระดับต่ำท่ามกลางความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นจากภาษีของทรัมป์
ด้วยเหตุนี้ ความสนใจในวันนี้จึงอยู่ที่ดัชนีราคาผู้ผลิตของสหรัฐฯ เพื่อยืนยันแนวโน้มเงินเฟ้อที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตาม ในกรณีนี้ ความเห็นของตลาดคาดการณ์ว่าจะมีการลดลงเล็กน้อย ซึ่งอาจช่วยปรับปรุงความเชื่อมั่นในตลาดและทำให้ดอลลาร์สหรัฐอ่อนค่าลง
Inflation: คำถามที่พบบ่อย
อัตราเงินเฟ้อวัดการเพิ่มขึ้นของราคาในตะกร้าสินค้าและบริการที่ใช้อ้างอิง อัตราเงินเฟ้อทั่วไปมักแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงแบบเทียบเดือนต่อเดือน (MoM) และแบบปีต่อปี (YoY) อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานจะไม่รวมองค์ประกอบที่มีความผันผวนสูงเช่น อาหารและเชื้อเพลิง ปัจจัยเหล่านี้อาจผันผวนเพราะสถานการณ์ทางภูมิรัฐศาสตร์ และการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาล อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานเป็นตัวเลขที่นักเศรษฐศาสตร์ให้ความสำคัญและเป็นตัวเลขที่ธนาคารกลางใช้อ้างอิงในการกำหนดเป้าหมาย ธนาคารกลางฯ นิยมคงอัตราเงินเฟ้อให้อยู่ในระดับที่สามารถควบคุมได้ โดยปกติจะอยู่ที่ประมาณ 2%
ดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) จะวัดการเปลี่ยนแปลงของราคาตะกร้าสินค้าและบริการในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง โดยปกติ CPI จะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงแบบเดือนต่อเดือน (MoM) และแบบปีต่อปี (YoY) CPI หลักคือตัวเลขที่ธนาคารกลางใช้กำหนดราคาเป้าหมาย เพราะ CPI ทั่วไปไม่รวมปัจจัยเช่นการผลิตอาหารและเชื้อเพลิงที่มีความผันผวน ดังนั้น เมื่อ CPI พื้นฐานเพิ่มขึ้นมากกว่า 2% จึงมักจะส่งผลให้ธนาคารกลางปรับอัตราดอกเบี้ยให้สูงขึ้น นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อ CPI ลดลงต่ำกว่า 2% เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยในระดับสูง จึงเป็นผลดีต่อสกุลเงิน อัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นมักส่งผลให้สกุลเงินแข็งค่าขึ้น และตรงกันข้าม สกุลเงินจะอ่อนค่าเมื่ออัตราเงินเฟ้อลดลง
แม้ว่าอาจดูเหมือนขัดกับภาพความเป็นจริงที่เห็น แต่อัตราเงินเฟ้อในประเทศที่สูงจะผลักดันมูลค่าของสกุลเงินของประเทศนั้นๆ ให้สูงขึ้นเพราะการขึ้นดอกเบี้ยเพื่อต่อสู้กับอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้น ซึ่งดึงดูดเงินจากนักลงทุนทั่วโลกให้ไหลเข้าประเทศ เพราะพวกเขากำลังมองหาสถานที่ที่มีกำไรจากการฝากเงินของพวกเขา
ในอดีต ทองคำเป็นสินทรัพย์ที่นักลงทุนหันไปพึ่งพาในช่วงเวลาที่มีอัตราเงินเฟ้อสูง เนื่องจากทองคำยังคงรักษามูลค่าไว้ได้ นอกจากนี้ ในช่วงเวลาที่ตลาดปั่นป่วนอย่างรุนแรง นักลงทุนมักจะซื้อทองคำด้วยสถานะการเป็นสินทรัพย์ปลอดภัย แต่ในปัจจุบันมักไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อเมื่ออัตราเงินเฟ้อสูง ธนาคารกลางต่างๆ มักจะขึ้นอัตราดอกเบี้ยเพื่อต่อสู้กับอัตราเงินเฟ้อ อัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นจึงไม่เป็นผลดีต่อทองคำ เนื่องจากทำให้ต้นทุนโอกาสในการถือครองทองคำลดลงเพราะเป็นสินทรัพย์ที่ดอกเบี้ยไม่เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับการนำเงินไปฝากในบัญชีเงินสด ในทางกลับกัน อัตราเงินเฟ้อที่ลดลงมีแนวโน้มที่จะส่งผลบวกต่อทองคำ เพราะจะทำให้อัตราดอกเบี้ยลดลง ทำให้โลหะมีค่าเป็นทางเลือกการลงทุนที่มีโอกาสมากขึ้น
บทความแนะนำ
